Գայանե ԱՌՈՒՍՏԱՄՅԱՆ. Մի՞թե դժվար է ընտրական ֆարսին գոնե մեկ անգամ չմասնակցել

Ամեն անգամ, համապետական (նախագահական) ընտրությունից հետո ընդդիմությունը հայտարարում է, որ ռեժիմը լծակները չի թուլացնում ու կատաղի համառությամբ թույլ չի տալիս, որ Հայաստանում ընտրական գործընթաց լինի: ՈՒ հայտարարում է, ի դեմս իր առաջնորդների եւ հեղինակավոր դեմքերի, որ երկրում ընտրություն, որպես այդպիսին, ՉԻ ԿԱ՜ՅԱ՜ՆՈՒՄ:
Եվ ամեն անգամ, երեկվա համոզմունքներն ու հայտարարությունները մոռացած, նույն եռանդով լծվում է հաջորդ ընտրությունների մասնակցությանը: Արդեն խնդալու էլ չի... Մի անհեթեթ փակ շրջան է ձևավորել ինքն իր համար հայրենի ընդդիմությունը և չի ուզում ճեղքել այն: Խրվել է նույն դասական ճահճի մեջ, անունը դրել պայքար ու ռազմավարություն և, ոչ պակաս ռեժիմային մեթոդներով, պարտադրում է այն բոլորին անխտիր, որպես միակ ու ճշմարիտ ուղի: Ես չեմ հասկանում, եթե իրոք ցանկություն ու նպատակ կա ռեժիմ կազմաքանդելու և կամ հանրությանը պատուհասած հուսահատությունը ճեղքելու ու ընտրական գործընթաց գործի գցելու, մի՞թե դժվար է հրաժարվել և ընտրական ֆարսին գոնե մեկ անգամ չմասնակցել, հանուն բազմազանության գոնե, այլընտրանքային տարբերակ փորձարկելու համար գոնե, չի՞ կարելի ՏԻՄ որևէ ընտրություն բոյկոտել: Չէ՞ որ դա էլ պայքարի ձև է, մեթոդ, ու ընտրական գործընթացների մասնակցելուց և անհեթեթ քարոզարշավ կազմակերպելուց ոչ պակաս ջանք ու կազմակերպվածություն է պահանջում: Բայց չէ, երեկվա վճռականությունն ու ճառերը մոռացած, միշտ նույն ոգով մասնակցում ենք, մի քանի տեղ պոկում, մի քանի հոգու համար մի քանի տարով աշխատատեղ ապահովում ու անունը դնում վերամբարձ՝ ՊԱՅՔԱՐ: Ըստ իրական արդյունքների՝ հանուն ինչի՞, ո՞վ կասի:

Մեկնաբանություններ